Η "Βάση" εισαγωγής του 10...

Αυτές τις μέρες γίνεται πολύς λόγος σχετικά με τον ελάχιστο απαιτούμενο βαθμό πρόσβασης για τα ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, κοινώς της "βάσης του δέκα".

Οι απόψεις μας είναι οι ακόλουθες και δεν μπορούμε παρά να αναρωτιόμαστε για τα εξής ζητήματα:

1) Γιατί το 10?
Εμένα δεν μου αρέσει το 10, εγώ θα έλεγα το 18,463...
Η απάντηση που λέει ότι δεν είναι 10 αλλά το μισό της μέγιστης βαθμολογίας που δόθηκε είναι εξίσου γελοία γιατί θα απαντήσω "γιατί το μισό και όχι το 1/4"?
Για τον χαζό της παρέας μας: Το 10 είναι αυθαίρετο.

2) Με ποια λογική θέτουμε ένα ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟ μέγεθος ως μέτρο επιλογής?
Είμαι οικονομολόγος και μιλάω, θέλω να πιστεύω, σε άτομα που γνωρίζουν - ή θα μάθουν πολύ σύντομα από την ΑΟΘ της 3ης Λυκείου- ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς για τα ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ μεγέθη αλλά για τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!
Κοινώς, είναι σα να χρησιμοποιούμε το ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟ ΑΕΠ ως μέτρο σύγκρισης της επίδοσής της οικονομίας μας διαχρονικά, αντί του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΕΠ!
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Έχουμε 2 μαθητές, ίδιας ικανότητας που καταβάλλουν την ίδια προσπάθεια.
Η μόνη διαφορά είναι ότι ο ένας εξετάστηκε το 2007 και ο άλλος το 2008.
Αν το σύστημα είναι δίκαιο πρέπει ΚΑΙ οι δύο μαθητές να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα.
Το 2007 όμως τα θέματα ήταν πιο εύκολα από το 2008, κοινώς ο μαθητής του 2007 ήταν απλά πιο τυχερός σε σχέση με τον μαθητή του 2008.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Ο μαθητής του 2007 είχε βαθμό πρόσβασης 10,1 και πέρασε το όριο ενώ ο μαθητής του 2008 με 9,9 (παρόλο που διάβασε το ίδιο) δεν πέρασε το όριο.
Για τον χαζό της παρέας: Το 10 δεν μπορεί να λάβει υπόψη του τη δυσκολία των θεμάτων χρονιά με χρονιά οπότε δημιουργεί αδικίες.

3) Γιατί το λένε βάση?
Οι βάσεις προκύπτουν "εγγενώς" από τις επιλογές των μαθητών στο μηχανογραφικό.
Για τον χαζό της παρέας: Άστο...

Προς τους μαθητές μου: Γνωρίζω πως εσείς ειδικά που έχετε εξεταστεί χαμογελάτε διαβάζοντας το post αυτό μιας και σας φαίνεται "δίκαιο" αυτός που δεν διάβασε και κατάφερε (μιας και πρόκειται περί κατορθώματος) να μην πιάσει μέσο όρο 10 να μην περνάει πουθενά. Ίσως να έχετε δίκιο αλλά η "βάση του 10" δεν είναι αποτελεσματικό μέτρο. Κανένας από εσάς δεν διάβασε περισσότερο επειδή φοβόταν το 10 και κανένας από εσάς δεν θα πήγαινε σε μία σχολή τέτοιας κλίμακας.

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ:
Για τις προτάσεις μας είναι προφανές ότι κάθε μέτρο αποσκοπεί και σε συγκεκριμένο προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Κοινώς:
ΑΝ θέλουμε δίκαιη μεταχείριση των μαθητών:
Βαθμολογικό όριο εκφρασμένο σε πραγματικά/σχετικά μεγέθη (εξετάσεις τύπου SAT's ή GMAT, GRE μπορούν να αποτελέσουν οδηγό μιας και το τελικό αποτέλεσμα δεν βγαίνει σε απόλυτα αλλά σε σχετικά μεγέθη ανάλογα με τις επιδόσεις των υπολοίπων εξεταζομένων). Με τον τρόπο αυτό μετατρέπεται η ονοματική σε πραγματική βαθμολογία.

ΑΝ θέλουμε να κλείσουμε κάποια ΑΕΙ/ΑΤΕΙ:
Κλείνουμε αυτά που δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στην εκπαίδευση των σπουδαστών. Δεν κλείνουμε αυτά που απλώς δεν τα ξέρουν οι μαθητές για να τα δηλώσουν ή είναι μακριά...

ΑΝ θέλουμε να δώσουμε κίνητρο στους μαθητές να διαβάζουν:
Τους παρακινούμε δεν τους φοβίζουμε!

ΑΝ θέλουμε να βελτιώσουμε την Τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας:
Κάνουμε ΟΛΑ τα παραπάνω και πολλά άλλα που δεν έχουν καμία σχέση με βάσεις και όρια...